یک اختلال پیچیدهی عصبی است که بر رشد مغز، روابط اجتماعی، ارتباطات، علایق و رفتار افراد تاثیر میگذارد.
دارای علائم و خصوصیاتی در شکلهای مختلف است و هر فرد مبتلا ترکیبی از این علائم رفتاری را در درجات مختلف نشان میدهد.
آمار بهداشت جهانی نشان داده که از هر 36 کودک، 1 کودک مبتلا به اوتیسم است و این اختلال در پسران 4 برابر دختران شایعتر است.
اوتیسم معمولا در سالهای اولیه زندگی و قبل از 3 سالگی خود را نشان میدهد. افراد مبتلا به اوتیسم دچار مشکلات برقراری ارتباط هستند. این مشکلات شامل: مکالمات غیرکلامی، عدم درک مکالمات، مشکل در دوستیابی و … است و متناسب با سن در نوسان است و از طیف خفیف تا شدید تفاوت دارد.
افراد مبتلا به اوتیسم به روال عادی زندگی متکی هستند و به تغییرات محیط بسیار حساس هستند. اما هر کودک اوتیسم یکسری ویژگیها و توانمندیها دارد که میشود درمان را مبتنی بر توانایها و نیازهای او برنامهریزی کرد تا به رشد کودک تا حد ممکن کمک شود.